Adriaen Frans BOUDEWIJNS (1644-1711)
Adriaen Frans Boudewijns wordt in 1644 gedoopt in de Sint-Nicolaaskerk in Brussel. Hij is het oudste kind in een gezin van 6 kinderen. Hij wordt eerst opgeleid bij Ignatius van der Stock, een Brusselse kunstenaar, bij wie hij de techniek leert van het graveren en schilderen van Brabantse landschappen. In 1665 is Boudewijns officieel schilder geworden en gaat hij naar Parijs, een stad die dan hoog aangeschreven staat voor de kunsten, dankzij het mecenaat van Lodewijk XIV. Hij treedt dan in dienst van Adam-François Van der Meulen, een kunstenaar die de veldslagen van de Zonnekoning schildert en wiens invloed bepalend zal zijn in de landschapstaferelen van Boudewijns.
1. 
2.
2. A. F. Boudewijns d’après Van der Meulen, Gezicht op het kasteel van Versailles, 1654-1711 (Amsterdam, Rijksmuseum).
Details en nauwgezetheid, twee hoofdwoorden
Adrian Frans Boudewijns blijft tien jaar in Parijs en maakt daar kartons voor de wandkleden van de Gobelins en ook gravures die geïnspireerd zijn door het werk van Van der Meulen. In 1682 is hij weer in Brussel en wordt hij deken van het gilde van de schilders, glazeniers en edelsmeden van de stad. In dat zelfde jaar opent hij zijn eigen atelier maar hij maakt zijn schilderijen vaak in samenwerking met andere schilders die gespecialiseerd zijn in personages, zoals Pierre Bout. Zijn werken worden gekenmerkt door een zekere diepte en een nauwgezette factuur. In zijn gravures en tekeningen zien we ook een grote nauwgezetheid in de penseelstreek en de details, hoewel we soms een lichte en aarzelende hand zien.
De bard van de Brabantse landschappen
Boudewijns is vooral bekend om zijn stadsgezichten, maar hij maakt ook dorps- en haventaferelen. Zijn meest overdadige composities bezingen de schoonheid van het Brabantse landschap. In die rustige en vredige landschappen vinden we zachte tinten met allerlei soorten groen, gele tinten in een harmonieus geheel zonder overdrijving. De kunstenaar stelt zich ook open voor de stroming van het Italianisme met denkbeeldige landschappen met havens aan de Middellandse Zee. In 1711 sterft hij en hij wordt begraven in de Onze-Lieve-Vrouwe-ter-Kapellekerk.
Bibliografie
DE LANNOY, G.
- 1995-1995, « Un regard neuf sur Adrien-François Boudewijns (1644-1719) et son fils François (1682-1767) », dans Bulletin des Musées royaux d’Art et d’Histoire, Bruxelles, 1-4 : 125-152.
ROBERTS-JONES, P. (dir.),
- 1976, Le paysage brabançon au XVIIe siècle : de Breughel le Jeune à d’Arthois, Musées royaux des beaux-arts de Belgique, Bruxelles : 31-33.
THIERY, Y. – KERVYN DE MEERENDRE, M.
- 1987, Les peintres flamands de paysage au XVIIe siècle : le baroque anversois et l’école bruxelloise, Bruxelles : 168-171.
Deze kunstenaar wordt getoond in het kader van onze tentoonstelling « Een wandeling langs schilderijen van Dürer tot Tiepolo ». Meer informatie hier.
